Κελί

Το Κελί ή αλλιώς μοναστήρι της Παναγίας και επίσημα μονή Γενεσίων της Θεοτόκου, χρονολογείται από τον 13ο αιώνα.

Τον 18ο αιώνα λειτουργούσε ακόμα και έπαιρνε νερό από μια βρύση, την οποία τροφοδοτούσε ο χείμαρρος Μπαούτη, που ερχόταν από τη βορινή πλευρά του χωριού και έπεφτε στο τσιντζινιώτικο ρέμα. Το μοναστήρι είχε χτιστεί στην αριστερή όχθη του χειμάρρου. Από πάνω του δεσπόζουν δυο κορφές, η Τσούγκα δεξιά και η Κουτσογιάννενα αριστερά. 

Συνήθως είχε έναν μοναχό και ένα παιδί για βοηθό. Έτσι πιθανόν εξηγείται και το όνομα “Κελί”, αφού είχε κάτω από την εκκλησία ένα μόνο μοναστηριακό κελί.

Το Κελί συνδέεται και με την ιστορία του γραμματισμού και του σχολικού θεσμού στα Τσίντζινα, καθώς, όπως συνέβη και στην υπόλοιπη Πελοπόννησο κατά τον 17ο αιώνα, οι πρώτοι δάσκαλοι για “να μαθαίνουν γράμματα” τα παιδιά ήταν κληρικοί. Το 1891, σε έκταση που παραχωρήθηκε στην κοινότητα μέσα στο χωριό από τα κτήματα της μονής του Κελιού, χτίστηκε το σύγχρονο σχολείο.

Προσεγγίζεται από το μονοπάτι που ξεκινάει από το παλιό ξύλινο κτίσμα του δασαρχείου, ακολουθώντας τη σήμανση με τον πορτοκαλί κύκλο.

Γιορτάζει και λειτουργεί στις 8 Σεπτεμβρίου.